Kadınların yetişkin eğitimi ve girişimcilik yoluyla güçlenmesine odaklanan 24 aylık AB projesi için ilk strateji buluşması gerçekleştirildi.
Proje Fabrikası ile Sinop Üniversitesi ekibinin katılımıyla gerçekleştirilen çevrim içi toplantı, yalnızca bir “proje konuşması” değil; aynı zamanda yeni bir işbirliği ikliminin, ortak hedeflerin ve sahaya dokunan bir Avrupa fikrinin ilk adımı oldu. Toplantı boyunca hem katılımcıların mesleki birikimi hem de kişisel hikâyeleri masaya geldi; bu da kurulacak konsorsiyumun yalnızca teknik bir ortaklık değil, güven ve karşılıklı aidiyet üzerine kurulan bir dayanışma ağı olacağını gösterdi.
Toplantının başlangıcında katılımcılar kendi mesleki geçmişlerini paylaşarak ortak bir dil oluşturdu. Elektrik, enerji, muhasebe, inşaat mühendisliği ve matematik gibi farklı disiplinlerden gelen katılımcılar; sahaya temas eden gerçek ihtiyaçları, kadınların günlük yaşamda karşılaştığı engelleri ve eğitim–istihdam bağlantısındaki kopuş noktalarını kendi perspektiflerinden anlattı. Bu çeşitlilik, proje tasarımında “tek bir alana sıkışmayan” çok boyutlu bir yaklaşımı mümkün kılan güçlü bir zemin olarak değerlendirildi. Sohbetin samimi tonu, projenin “koridor sohbetlerinde doğan” fikrinin, sistematik bir Avrupa projesine dönüşebileceğini hissettirdi.
Toplantıda Ali Ulusoy, Proje Fabrikası’nın proje geliştirme ve sosyal etki alanındaki yaklaşımını aktarırken kendi yolculuğunu da paylaştı. Engelli çocuklarla yapılan çalışmalar, farklı sivil yapıların kuruluş süreçleri, Avrupa Birliği tarafından finanse edilen projelerde edinilen uygulama deneyimleri, genç profesyonellere mentorluk ve kapasite geliştirme pratikleri toplantının ana çerçevesini güçlendirdi. Bu bölüm, özellikle üniversite ile sivil toplumun “aynı masada ortak üretim yapabilmesi” açısından önemli bir güven unsuru yarattı. Proje ekipleri, güçlü bir uygulama geçmişinin proje kalitesini doğrudan etkilediği konusunda ortaklaşırken, toplantıda “yapılabilirlik” ve “gerçekçilik” vurgusu sık sık öne çıktı.
Toplantının merkezinde ise Ali’nin sunduğu 24 aylık yetişkin eğitimi projesi konsept notu vardı. 250.000 avro bütçe ölçeğinde kurgulanan proje; Türkiye, Estonya ve diğer program ülkelerinde toplam 150 kadına erişmeyi hedefleyen, eğitimden prototiplemeye ve mikro-girişim adımlarına uzanan bir “tam döngü” model üzerine inşa ediliyor. Proje fikri, kadınların inaktif kalmasına yol açan çok katmanlı bariyerleri – bakım yükü, düşük gelir, sınırlı dijital beceri, erişim sorunları, güven ve motivasyon kırılmaları – bir arada ele almayı amaçlıyor. Sadece bilgi aktarımına dayalı bir yapı yerine, uygulamalı atölyeler ve mentorlukla desteklenen, pazar doğrulama ve sunum (pitch) hazırlığı gibi somut süreçlerle güçlenen bir yaklaşım tasarlandı. Bu yaklaşım, projenin “kısa süreli eğitim etkinliği” gibi değil, “dönüşüm programı” gibi kurgulanmasını sağlıyor.
Konsept notunun sunulmasının ardından toplantının ikinci kısmı, potansiyel ortakların belirlenmesi ve koordinasyon stratejisinin tartışılmasıyla ilerledi. Ekip, Madrid ve Porto gibi şehirlerdeki üniversite ve eğitim kurumlarını, girişimcilik ekosistemi mentorlarını, mesleki eğitim sağlayıcılarını ve sahada kadınlara ulaşabilecek sivil yapıların rolünü ele aldı. Bu aşamada ortak seçiminde iki temel kriterin öne çıktığı görüldü: birincisi, proje hedef grubuna erişim sağlayan saha kapasitesi; ikincisi, proje çıktılarını kalite güvence yaklaşımıyla ölçülebilir ve aktarılabilir hale getirecek metodolojik yeterlilik. Konsorsiyumun yalnızca “ülke sayısını tamamlayan” bir liste olmaması gerektiği vurgulandı; her ortağın somut rolü, katkısı ve teslim edilebilir çıktı üretme gücü üzerine konuşuldu.
Koordinatör seçimi, toplantının en kritik gündem maddelerinden biri olarak öne çıktı. Ebru’nun Litvanya’daki bir kuruluşu olası koordinatör adayları arasında gündeme getirmesi, konsorsiyumun uluslararası koordinasyon kabiliyetini artırma açısından önemli bir seçenek olarak değerlendirildi. Aynı şekilde İspanya’da irtibata geçilecek kuruluşlar ve Almanya’daki vakıf seçenekleri de “güçlü koordinasyon” ihtiyacına yanıt verebilecek alternatifler olarak ele alındı. Ali, koordinatör rolünün, yalnızca başvuru hazırlama sorumluluğundan ibaret olmadığını; mali yönetim, raporlama disiplini, zaman çizelgesini yürütme, ortakları yönlendirme ve kalite süreçlerini işletme gibi çok boyutlu bir kapasite gerektirdiğini vurguladı. Bu nedenle koordinasyon için “en güvenli ve en güçlü kurumun” seçilmesi gerektiği yönünde ortak bir kanaat oluştu.
Toplantıda ayrıca kamu kurumları ve üniversitelerle çalışmanın bazı hassasiyetleri de açık biçimde masaya yatırıldı. Üniversiteler veya belediyeler gibi kamu kurumlarının projelerde görünürlük ve yaygınlaştırma kapasitesinin yüksek olduğuna, ancak süreç yönetiminde finansal ve idari dinamiklerin daha dikkatli ele alınması gerektiğine değinildi. Bu noktada, konsorsiyumun projenin başından itibaren sağlam bir temel kurmasının, olası bürokratik gecikmelerin etkisini azaltacağı değerlendirildi. Ekip, proje tasarımında “kurumsal istikrar + sahaya erişim + uygulama çevikliği” dengesini kurmanın önemini kabul etti.
Ukrayna’nın ortak olarak eklenmesi olasılığı da toplantıda tartışılan başlıklar arasındaydı. Katılımcılar, savaş koşulları nedeniyle Ukrayna’nın projeye dahil edilmesi halinde bunun gerekçesinin güçlü biçimde açıklanması gerektiğini; hedef grup erişimi, risk yönetimi ve faaliyetlerin uygulanabilirliği açısından net bir mantık kurulmasının zorunlu olduğunu ifade etti. Bu konu, ilerleyen günlerde daha ayrıntılı değerlendirilmek üzere not edildi. Ekip ayrıca kapasite geliştirme temalı bir sunumun Brüksel’den yapılması ihtimalini, Batı Balkanlar, eski Sovyet coğrafyası, Kuzey Afrika ve diğer bölgelerdeki potansiyel partner ağlarını da “gelecek fırsatlar” kapsamında gündeme aldı.
Sinop Üniversitesi özelinde toplantının en somut çıktısı, Sinop’un konsept nota daha güçlü biçimde entegre edilmesi kararı oldu. Ali’nin Sinop bölgesindeki insan kaynağı, akademik potansiyel ve proje geliştirme fırsatlarına dair vurgusu, yerel düzeyde güçlü bir pilot uygulama alanı oluşturma fikrini besledi. Ekip, Sinop’un projenin hedef grup erişimi, yerel paydaş mobilizasyonu ve yaygınlaştırma etkinlikleri için ciddi bir değer sunabileceğini değerlendirdi. Buna paralel olarak, Karadeniz bölgesindeki kalkınma ajanslarıyla daha yakın bağlantı kurulması, proje etkinlikleri hakkında bu kurumların bilgilendirilmesi ve bölgesel fırsatların takibinin yapılması da somut eylem maddeleri arasına alındı.
Toplantının bir diğer güçlü çıktısı ise, ekip içi iletişim ve görev dağılımının netleştirilmesi oldu. Proje iletişimi için bir WhatsApp grubu oluşturulması ya da mevcut gruba Ali ve Zübeyde’nin dahil edilmesi kararlaştırıldı. Böylece proje yazım sürecinde hızlı geri bildirim, doküman paylaşımı ve karar alma hızının artırılması hedefleniyor. Ayrıca ekip, konsept notu tamamlandıktan sonra Türkçe versiyonun bitirilmesi ve ardından İngilizceye çevrilmesi konusunda da ortaklaştı. Bu adım, hem yerelde paydaş katılımını artırmak hem de AB başvurusu için gerekli uluslararası sunum dilini güçlendirmek açısından kritik görüldü.
Takvim açısından da toplantı oldukça netti. Projenin 5 Mart son tarihine yetiştirilmesi hedefi teyit edilirken, mümkünse 1–3 Şubat aralığında taslağın tamamlanması ve başvurunun dış değerlendirici bakışıyla birkaç kez okunması kararlaştırıldı. Ekip, özellikle “dış değerlendirici hataları” olarak ifade edilen, başvurularda sık görülen tutarsızlıkların erken aşamada yakalanması için metnin defalarca gözden geçirilmesini planladı. Bu yaklaşım, Proje Fabrikası’nın “95 puan mantığı” olarak bilinen değerlendirme-odaklı yazım disiplinine de güçlü biçimde uyum sağlıyor.
Toplantının sonunda oluşan genel atmosfer, teknik bir proje toplantısından ziyade, ortak üretime ve uzun vadeli işbirliğine açık bir ekip ruhu sundu. Katılımcılar, proje yürütme kapasitesine olan güvenlerini açık biçimde ifade ederken, işbirliği yapılacak kurumların seçimi konusunda titiz davranmanın, projenin kaderini belirleyeceği vurgulandı. Ortakların tatilde olması gibi pratik zorluklar dahi, sürecin kararlılığını düşürmedi; aksine ekip, iletişim kanallarını genişletme ve ağ duyuruları üzerinden yeni koordinatör seçenekleri bulma konusunda istekli olduğunu gösterdi.
Sonuç olarak bu Zoom toplantısı, EcoWomen Circular Lab yaklaşımının bir taslak olmaktan çıkıp, güçlü bir konsorsiyum hedefiyle somut bir başvuru sürecine dönüşmesinde önemli bir kilometre taşı oldu. Önümüzdeki günlerde konsept notunun olgunlaştırılması, PIF verilerinin netleştirilmesi, istatistik temelli gerekçelerin güçlendirilmesi ve koordinatör seçiminin kesinleştirilmesiyle birlikte projenin “tam başvuru kalitesine” taşınması bekleniyor. Proje Fabrikası ve Sinop Üniversitesi ekibinin ortak hedefi net: kadınların yetişkin eğitimi yoluyla güçlenmesini, yerel kapasiteyi ve Avrupa ölçeğinde transfer edilebilir bir modelle birleştirerek 5 Mart’a kadar güçlü bir başvuru ortaya koymak.
Bu süreçte ekip; sahaya dokunan, ölçülebilir çıktılar üreten ve proje sonrası benimsenebilir sonuçlar bırakan bir yapı kurmak için çalışmaya devam edecek. Proje Fabrikası, Sinop Üniversitesi ve potansiyel uluslararası ortaklar için bu toplantı, “bir sonraki proje” değil, yeni bir işbirliği kültürünün başlangıcı olarak kayda geçti.
